Loesje schrijft: Troost je, soms begrijp ik ook niets van mezelf. Uitspraken, dingen die je schrijft of hebt gezegd, die achteraf alleen maar vraagtekens oproepen. Hoe lang je ook nadenkt, je weet bij God niet meer waarom?Of het zijn dingen die je hebt gedaan. Gedrag wat je niet meer kunt verklaren. Waar achteraf misschien zelfs wat schaamte over ontstaat. Je kunt communiceren en je gedragen vanuit de gedachte dan niets hoeft en alles mag.
Maar vaak hoeft iets wel en niet alleen bij paarden. En soms mag iets niet, ook al ben je goed beslagen. Mag je paarden hoeven? Of hoef je een paard niet te mogen? Zijn het woordspelletjes? Of is het weten te relativeren vanuit een diepere gedachte?
Wie het weet mag het zeggen. Of schrijven. Of tonen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten